فرفوژه چگونه تولید می شود

فرفورژه ، يكي از دو شكلي است كه آهن در آن با ذوب شدن به دست مي آيد. نوع دیگر ان چدن است. فرفورژه یک نوع فیبر نرم و انعطاف پذیر است که از جرم نیمه ذوب شده گلبول های اهن  نسبتا خالص بدست می اید.   معمولا حدود 0.1 درصد کربن و 1 تا 2 درصد سرباره دارد.

 

برای بسیاری از اهداف ، فرفورژه بر شکل دیگریعنی چدن برتری دارد زیرا چدن به دلیل مقدار بالای کربن  بیش از حد سخت وشکننده است. اگر به دوران باستان نگاه کنیم، اهن ابتدا از حرارت دادن سنگ اهن در کوره اهنگری به همراه زغال بدست امده بود. این اهن هم به عنوان سوخت و هم بعنوان کاهش دهنده بکار می رفت.

مخلوط اهن کاهش یافته و سرباره را در حالی که هنوز داغ هستند با چکش می کوبند تا بیشتر سرباره خارج شود و اهن را بصورت یک توده منسجم جوش دهد.

سپس در اروپا کشف شد که فرفورژه را می توان بصورت غیرمستقیم از چدن در کوره انفجار تولید کرد. در سال 1764 در انگلستان، هنری کورت توانست یکی از پراستفاده ترین روش های تولید غیرمستقیم را که روند پودلینگ نام دارد ابداع کند.

این روش بدین صورت است که چدن را در یک کوره توخالی ذوب می کنند و سپس ان را با میله هم میزنند تا کربن موجود در چدن توسط گازهای اکسیدکننده کوره برداشته شود. با برداشته شدن کربن، نسبت اهن دکربن شده به تدریج افزایش می یابد و مخلوط ضخیم حاصل از فلز و سرباره درون فشاردهنده قرار می گیرد. در این حالت قسمت بیشتر سرباره از بین می رود و یک استوانه بزرگ به محصول کاملتری تبدیل می شود.

فرفورژه در هزاره دوم قبل از میلاد، در اسیای صغیر جای برنز را گرفت و سپس در هزاره سوم قبل از میلاد در کشورهای چین ،هند و کشورهای مدیترانه ای برای ساخت اسلحه و تجهیزات جنگی بکار رفت.

مهمترین مزیت اهن این است که بسیار بیشتر از قلع و مس در طبیعت یافت می شود. فرفورژه برای قرن های متمادی برای توسعه لوازم مفید در هنگام صلح و همچنین ساخت تجهیزات جنگی در موقع جنگ بکار رفت.

فرفورژه در قرن 19 ام  کم کم در ساختمان ها نیز بکار رفت. درواقع دلیل ان استحکام کششی فرفورژه ( مقاومت در برابر جداشدن)  است  که باعث می شود در تیرهای افقی بجای چدن بکار رود.

ابداع روش بیسیمرو کوره ی روباز باعث شد تا فولاد بجای فرفورژه در سازه ها بکار رود. استفاده از فرفورژه در قرن بیستم تنها برای مصارف تزیینی بوده است. در واقع از زمان های دور، کار روی نرده های فرفورژه ، بالکن ها، توری ها و سایرلوازم خارجی و دکوری از هنرهای دستی بوده است. خصوصا اروپای قرون وسطی در هنرفرفورژه بسیار چیره بود.  پرده های کلیسای قرن چهاردهم و پانزدهم  همانند زره های تزیینی همان دوره از اهمیت ویژه ای برخوردار است .